Bek dicht en dooreten – Deborah Klaassen

Dit boek heb ik gekregen voor kerst en stond al een tijdje op mijn verlanglijstje omdat ik de schrijfster persoonlijk ken. Het duurde even voordat ik de tijd had om er in te beginnen, maar gelezen heb ik hem.

Het boek

Na haar eindexamen weet Laura niet precies wat ze met de rest van haar leven wil. Ze weet alleen dat ze heel graag Engels wil leren spreken met een echte Britse tongval. Op aanraden van haar moeder wordt ze daarom au pair bij een joods gezin in Londen. Ze verheugt zich enorm op een jaar uitgaan en winkelen en is vastbesloten om van een toerist te veranderen in een echte Engelse.

Maar dat blijkt lastiger dan ze had gedacht. Hoe harder ze probeert erbij te horen, hoe meer Laura zich een buitenstaander voelt. In het gezin waar ze terechtkomt lijkt iedereen iets te verbergen en bovendien houdt de familie er strenge leefregels op na. Zo is een deel van het huis verboden terrein voor haar. ‘Vanwege de hygiëne,’ zegt de vader die zijn tandartsenpraktijk aan huis heeft, maar Laura vermoedt dat er veel meer achter zit.

De schrijfster

Deborah Klaassen (1984) studeerde Filosofie en Journalistiek in Leiden en deed in 2007 mee aan De Nationale DenkTank. Omdat ze al schrijfster wilde worden vóór ze kon lezen, volgde ze vervolgens een master Creative Writing aan de Brunel University van West-Londen. Daar werd haar afstudeerscriptie Shut Up and Eat! opgemerkt en uitvoerig geprezen door schrijfster Fay Weldon. Bek dicht en dooreten! is een bewerking van dit verhaal. Deborah bleef nog een jaar in Londen werken bij een media bureau en verhuisde onlangs naar Cardiff om haar tweede roman te schrijven.

De inhoud

De schrijfster weet wat spanningsbogen zijn en wat horror inhoudt! Het boek begint vrij onschuldig en bouwt op naar een bloederige ontknoping. Dit was één van de weinige boeken die ik heb gelezen (en dat zijn er veel!) waar ik met open mond heb staan lezen, in de kou op het station… Ik wilde soms gewoon wegkijken, maar was toch zo gebiologeerd door het verhaal dat ik steeds maar door bleef lezen. Mijn blik werd getrokken naar de bladzijden terwijl mijn gedachten af en toe schreeuwden om weg te kijken. Pratende tanden en urineleiders die opengereten worden. Weerzinwekkend kun je het zeker noemen. Maar juist deze weerzinwekkende en horrorachtige schrijfstijl tegen het einde van het boek zijn de kracht. Je zult het boek niet snel vergeten.

Eindoordeel

Lees dit walgelijke, weerzinwekkende maar verrukkelijke boek!

♥ Madelon